ندای عشاق

ای کاش حرمت بندگی خدا بودن را درخود نگه می داشتیم با این همه  اعمال کریه و ناپسند چگونه می توانیم خودرا بنده خدا تلقی کنیم زمین و زمان خدا  پهناور و گسترده است ، ولی ما انسانهاخودمان را در یک گوشه و کنجی بایکوت کردته ایم و  جرات خارج شدن از آن کنج را نداریم   ، می دانی آن گوشه و کنج چه چیز است همان خود  خواهی و غرور و زیاده خواهی مفرط است ،  دلمان می خواهد همه چیز و همه کس در اختیار و  چشم بسته مطیع فرمان و دستورات ما عمل کنند ، زمین و زمان به نفع ما باشد و روزگار  بروفق مراد ما سپری گردد ،  البته زمین و زمان و طبیعت گسترده و فضاو آسمان نیلگون همه  و همه ندای عشاق...

از آن زمان که رخ زیبایت را  دیدم عاشق شیدایت گشتم از بلندای آسمان عشقم سودای وصال را درذهن پروریدم دم به دم  به سویت راه افتادم درهرکوه و دشت و دمنی شمع وصال روشن کردم تا دمی ازوجود زیبایت  و عطر دلاویزت مست و مدهوش شوم  ، دراوج لذت و خوشی  بودم که ناگهان ازدستم دررفتی باز هم اندوه و غم سراسر وجودم را فراگرفت ،  و هرروز  درتمنای وصال با هم با این سر سودازده و متحیر راهی دشت و بیابان گشتم و به دنبال  گمشده خود درجستجو ،  مسافت های طلانی را طی  کردم ازساحل بحری به کرانه بحور بیکران گذرکردم  به هرجا که سر می زدم بدنبال نشانی از وجود نازنینت بودم درآن وجود ندای عشاق...

  درميان کوهستان برروی صخره ای نشسته  بودم و به بلندای آن نظاره گربودم و به تفکر عميق فرورفته بودم و صدای پچ پچ  پرندگان درگوشم طنين انداز بود ، اشکال مختلفی ازصخره ها درهمه جای کوهستان مشاهده  می شد ، باد با وزش آرام خود جلوه خاصی به محيط کوهستان بخشيده بود گويی تمام اعضای  طبيعت از صخره های بزرگ گرفته تا شن و ماسه و درختان سرسبز جنگلی و چمنزارهای اطراف  درحال بحث و گفتگو با همديگربودند و پيام های خاصی مابين هم رد و بدل می شد احساس  عجيبی داشتم و دوست داشتم راز و رمز آن پيام هارا درک کنم ولی زبان آنهارا بخوبی  نمی فهميدم در آب و هوای آن بودم و حال خاصی ندای عشاق...

عـــزيزيم دوز منم گولو باغدان اوز منم درده غمه دوزموشم آيــــرليقا دوزمنم   صبرو تحمل ازجمله رموز اصلي موفقيت است ، درهرشرايطي كه باشيم باصبر مي توانيم آن را تغييردهيم دردرون انسان نيروهاي مقتدري نهفته است اگر هركدام از اين نيروهااز بالقوه به بالفعل در آيند تحولات چشمگيري دروجود انسان بعمل مي آورند و نشدني هارا به شدني ها مبدل مي سازند و انسان را ازحالتي به حالت ديگر سوق مي دهند ، انسان آگاه و عاقل در روند كارهايش عجله و شتاب به خرج نداده و با صبر و تحمل با دقت كامل عمل مي نمايد ، بزرگان عالم در ابيات فوق جوهر كلام را فرموده اند، ابيات فوق مضموني از ندای عشاق...

دست به جان نمي رسد تا بتو برفشانمش بركه توان نهاد دل تا زتو آستانمش قوت شرح عشق تو نيست زبان خامه را گرد دراميد توچند بسردوانمش ايمني ازخروش دل گربه جهان دراوفتد فارغي ازفغان من گربفلك رسانمش آه و دريغ و آب چشم گرچه موافق منند آتش عشق آنچنان نيست كه وانشانمش هركه بپرسد اي فلان حال و دلت چگونه  شد خون شد و دمبدم همي ازمژه ميچكانمش عمريست زلف تو بوكه درازبينمش جان منست لعل تو بوكه بلب رسانمش لذت وقت هاي خوش قدرنداشت پيش من گرپس از اين دمي چنان يابم و  قدردانمش نيست زمام كام دل دركف اختيارمن گربه اجل فرارسم زين همه وارهانمش عشق تو گفته بود هان سعدي و آرز ندای عشاق...

ديداريارغائب داني چه ذوق دارد ابريكه دربيابان برتشنه اي ببارد اي بوي آشنائي دانستم ازكجايي پيغام وصل حانان پيوند روح دارد سوداي عشق پختن عقلم نمي پسندد فرمان عقل بردن عشقم نمي گذارد باشد كه خود برحمت ياد آوري تو مارا ورنه كدام قاصد پيغام ماگذارد هم عارفان عاشق دانندحال مسكين گرعارفي بنالد يا عاشقي بزارد پائي كه برنيايد روزي بسنگ عشقي گوئيم جان ندارد تا دل نمي سپارد مشغول عشق جانان گرعاشقست صادق درروز تيرباران بايد كه سرنخارد بي حاصل است مارا اوقات زندگاني الادمي كه ياري با همدمي برآرد زهرم چونوشدرواست ازدست يارشيرين بردل خوشست نيشم نوشم نمي گذا ندای عشاق...